Kościół prawdziwy

A Ja ci powiadam, że ty jesteś Piotr, i na tej opoce zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne nie przemogą go.” (Mat. 16:18)

Istnieje wiele kościołów, występujacych pod różnymi nazwami, które posiadają mnóstwo różnych odcieni wierzeń związanych z naukami Jezusa i apostołów. Zastanawiąjąc się nad tymi różnicami wierzeń i poglądów, naturalną rzeczą jest dociekać, czym naprawdę jest kościół oraz jaki jest względem niego Boski zamiar. Czy istnieje jakiś sposób na to, aby dowiedzieć się który jest ten prawdziwy kościół? Albo czy wszystkie denominacje, grupy religijne wzięte razem tworzą prawdziwy kościół?

Słowo kościół nie występuje w Starym Testamencie. Pierwszy raz w Piśmie Świętym słowa tego używa Jezus, kiedy mówi do Piotra, że „bramy piekielne” kościoła nie przemogą. Jest to tłumaczenie greckiego słowa ekklesia, które znaczy ‘powołanie’, lub ‘wybór’. Jezus powiedział do swoich uczniów: „(…) Ja was wybrałem ze świata, (…)” (Jan. 15:19) To pokazuje, że kościół to grupa ludzi, która przyjąwszy zaproszenie Chrystusa, odłączyła się od świata.

Chociaż słowo kościół powszechnie używa się jako określenie miejsca zgromadzeń, to jednak kościół to tak naprawdę nie żadne miejsce ani budowla. Gdyby bardziej powszechnie używano wyrażenia „miejsce zgromadzeń” na określenie miejsca spotkań, mogło by to pomóc zmniejszyć spotykane niejednokrotnie nieporozumienia, a z drugiej strony podkreślić prawdziwe znaczenie słowa kościół.

Pan Jezus w czasie swojej misji użył słowa kościół tylko trzy razy: raz zwracając się do Piotra, dwa razy przy innej okazji, kiedy udzielał lekcji swoim uczniom w sprawie jak radzić sobie z nieporozumieniami, które mogą między nimi się pojawić. „A jeśliby zgrzeszył brat twój, idź, upomnij go sam na sam; jeśliby cię usłuchał, pozyskałeś brata swego. Jeśliby zaś nie usłuchał, weź z sobą jeszcze jednego lub dwóch, aby na oświadczeniu dwu lub trzech świadków była oparta każda sprawa. A jeśliby ich nie usłuchał, powiedz zborowi [ekklesia]; a jeśliby zboru [ekklesia] nie usłuchał, niech będzie dla ciebie jak poganin i celnik.” (Mat. 18:15-17)

Następnym razem to słowo pojawia się w Dziejach Apostolskich 2:47, we fragmencie następującym po zapisie opowiadającym o trzech tysiącach dusz, które przyjęły Chrystusa po kazaniu jakie wygłosił apostoł św. Piotr w dniu Pięćdziesiątnicy. Jest to proste stwierdzenie mówiące, że: „Pan zaś codziennie pomnażał liczbę tych, którzy mieli być zbawieni.

W tym prostym stwierdzeniu jest jeszcze miejsce na refleksję. Tylko w samym dniu Pięćdziesiątnicy trzy tysiące osób zostało nazwane ‘kościołem’. Chociaż później mamy wzmianki, że nawrócenia miały miejsce niemal codziennie, to nie ma zapisu, żeby ci ludzie byli nazwani kościołem. Ci nawróceni byli pochodzenia żydowskiego. Za sprawą apostoła i jego przekonującej misji głoszenia Mesjasza, Żydzi rozpoznaliJezusa, obiecanego Mesjasza, których przywódcy go ukrzyżowali. Żydzi uwierzyli wJezusa i przyjęli chrzest na odpuszczenie ich grzechów.

To było takie proste! Później, w miarę jak przybywało nowych uczniów, zbierali się razem, aby mieć na siebie wzajemnie dobry wpływ, aby się wzajemnie uczyć i pomagać. Takie grupy ludzi były nazwane ‘kościołami’. W Dziejach Apostolskich 11:22 czytamy: „do uszu zboru w Jerozolimie;” W liście do Rzymian 16:5 apostoł Paweł dołącza pozdrowienia do kościoła: „Także zbór [ekklesia], który jest w ich domu.” – to jest do domu Pryscylli i Akwilli.

Z tych tekstów dowiadujemy się, że w czasie pierwszych lat chrześcijaństwa, każdą grupę wierzących nazywano 'kościołem’ niezależnie od wielkości lub lokalizacji. Rzeczywiście był to kościół, ponieważ było to zgromadzenie wierzących składające się z tych, którzy przez Ewangelię, zostali powołani, aby się odłączyć od tego świata i podążyć śladami Jezusa.

Te indywidualne grupy naśladowców Chrystusa nie posiadały żadnych nazw denominacji religijnych, a raczej rozpoznawane były na podstawie ich lokalizacji. Jest mowa o kościopłach w Jerozolimie, w Filipi, w Rzymie lub w niektórych przypadkach o kościołach, które zbierały się w domu któregoś z wierzących.

W rozdziale drugim i trzecim apokalipsy św. Jana czytamy o szczególnym przesłaniu do siedmiu kościołów, identyfikowanych po nazwach miast, w których były zlokalizowane. Istnieje przyczyna dla której można wierzyć, że te siedem kościołów w ogólny sposób przedstawia wszystkich wierzących w czasie całego wieku. Jest to kolejne, szersze znaczenie słowa ‘kościół’, odnoszące się do wszystkich wierzących, w każdym miejscu, na których Pan Bóg spogląda jako na powołanych ze świata, aby służyć Jemu i Jego sprawie.

Jezus miał na myśli to szersze, ogólne znaczenie tego słowa, kiedy zwrócił się do Piotra: „bramy piekielne” nie przemogą kościoła. W ten sam sposób apostoł św. Paweł używa tego słowa w liście do Efezjan 1:22,23, kiedy mówi o Chrystusiebędącym Głową Kościoła: „I wszystko poddał pod nogi jego, a jego samego ustanowił ponad wszystkim Głową Kościoła,” W innym miejscu apostoł Paweł mówi podobnie o kościele: „Gdyby jednak przyjście moje się odwlokło, to masz wiedzieć, jak należy postępować w domu Bożym, który jest Kościołem Boga żywego, filarem i podwaliną prawdy. (1 Tym. 3:15)

W liście do Koryntian 12:12,13 apostoł Paweł przedstawia myśl, że kościół to ‘ciało’ Chrystusa. Mówi tak: „Albowiem jak ciało jest jedno, a członków ma wiele, ale wszystkie członki ciała, chociaż ich jest wiele, tworzą jedno ciało, tak i Chrystus; Bo też w jednym Duchu wszyscy zostaliśmy ochrzczeni w jedno ciało – czy to Żydzi, czy Grecy, czy to niewolnicy, czy wolni, i wszyscy zostaliśmy napojeni jednym Duchem.” (1 Kor. 12:12-13)

Zatem na podstawie tych przytoczonych zapisów z Pisma Świętego widzimy, że Kościół Prawdziwy to nie żadna organizacja religijna, to nie żadne budynki, ale to grupy ludzi wierzących od czasów Chrystusa aż dotąd, którzy przez Ewangelię, zostali powołani przez Boga, aby się odłączyć od tego świata i podążyć śladamiJezusa.

Podziel się